“રમા શોર્યને રમવા બહાર મોકલીશ નહીં.”, ઉંઘમાં જ મેં સાંભળ્યું.
“..પણ આમ ક્યાં સુધી?” મમ્મીને ચૂપ કરવા માટે પપ્પાની બે કરડી આંખો જ પૂરતી હતી.
તમને ખબર છે; હું પૂરાં પાંચ વર્ષનો થયો પણ પપ્પાએ કદી મને વ્હાલ નથી કર્યું. હું અને મમ્મી ક્યારેય ઘરની બહાર જતાં જ નથી. હું સ્કૂલે પણ નથી જતો, મમ્મી જ મને ભણાવે છે. કાલે હું ટેબલ્સ બોલી ગયો ત્યારે કેટલી ખુશ થઈ ગયેલી એ!
“વાહ મારો બેટો, ક્લાસમાં ફર્સ્ટ આવે.. ” અને પછી એક ખચકાટથી ઉદાસીમાં સરી પડેલી.
આજે મમ્મી શાક લેવા જવાની છે. પણ પેલાં બન્ને આંટી આજે આવશે તો ખરાંં ને? આખું બોક્સ ભરીને કેટલી સુંદર વસ્તુઓ લાવ્યા હતા અને કેટલું પ્રેમથી બોલતાં હતા. પણ પપ્પાએ બધું ફેંકાવી દીધું. હું છાનોમાનો જઈને બધું પાછું લઈ આવેલો. પપ્પા બહુ ખરાબ છે. ક્યારેક મને મારે પણ છે. આન્ટીએ કહ્યું છે કે એ બીજીવાર આવશે ત્યારે મને એમની સાથે જ લઈ જશે. પણ એ હજુ સુધી આવ્યાં કેમ નહીં!?
એ આવ્યાં… આ તો એમની જ તાળીઓના અવાજ!
– પ્રિયંકા જોષી
19 thoughts on “બંગડીબોક્સ (માઈક્રોફિક્શન) – પ્રિયંકા જોષી”
વાહ…ખૂબ સરસ…ગર્ભિત અર્થ👍👍
ખૂબ અભિનંદન
આપનો ખુબ ખુબ આભાર 💐
Nice
Thank you so much 🙂 💐
વાહ પ્રિયંકા
તું જામી હો
ખુબ ખુબ આભાર દીદી… 🙂 😇 🙏
Nice Story
Thank you💐
પ્રિયંકા ..સરસ આલેખન
આપનો ખુબ ખુબ આભાર 💐
સરસ ભાવવાહી આલેખન..
અભિનંદન પ્રિયંકાબેન..
આપનો ખુબ ખુબ આભાર 💐
Wah. Nice one
Thank you💐
વાહ ગમી. 👍
Thank you 💐
અંતની ચોટ ખુબ સુંદર રહી…વાર્તા ત્યાંજ નવી વાર્તા બને છે…! અભિનંદન પ્રિયંકાજી…!!!
આપનો ખુબ ખુબ આભાર 💐
ચોટદાર