શંભુએ ચાલવાની ઝડપ વધારી, બાર વાગી ચૂક્યા હતા. દવાખાને પહોચવું હતું બે વાગતા પહેલા, પણ આ પળોજણો! એનો પાર ન હતો. સવારથી પત્નીની મગજમારી, છોકરાનાંં કજિયા, મકાનમાલિકના ભાડાની ઉઘરાણી, અને એની પોતાની શારીરિક સ્થિતિ! એ હસ્યો થોડું અને ચાલતો રહ્યો.
છૂટક મજુરીનું કામ કરતાં કરતાં ક્યારે એનું શરીર નબળું પડતું ગયું એ પોતે જ જાણી ન શક્યો, પણ છેલ્લા ઘણા દિવસોથી નબળાઈ વર્તાતી હતી. બે ત્રણ દિવસ તો સરકારી ડોક્ટરની દવા લીધી પણ ફરક નહોતો એટલે પ્રાઈવેટ ડોક્ટર પાસે જવાનું વિચાર્યું. તાણીને ભેગા કરેલા ત્રણસો રૂપિયા બંડીના ખિસ્સામાં મૂકીને એ નીકળ્યો.