રોહિતે રવિના કપાળ પર હળવેકથી હાથ મૂક્યો. એણે આંખો ખોલી.”મેં બોલ ધીમે ઉછાળ્યો હોત તો તારી આ હાલત ન થાત,” એ બોલ્યો.
“આને હોસ્પિટલ પહોંચાડવા માટે એક બાઈક પર આપણે ત્રણ જણાનું જવું! ભયંકર અકસ્માત હતો એ..” બોલતાં જાણે એ દ્રશ્ય ફરી આંખો સામે ભજવાઈ રહ્યું હોય એમ મોહિતની આંખો ચકળવકળ થઈ.
“અમે તને કેટલું સમજાવ્યું કે બાઈક ધીમે ચલાવ.. ધીમે ચલાવ! એ સ્પીડ, ભયંકર વળાંક, હોર્ન અને..” રવિએ નિસાસો નાખ્યો.
“પણ હવે આપણે ત્રણે ફરી સાથે.. યે દોસ્તી હમ નહીં છોડેંગે.” બોલતાં મોહિતે પંખા પરથી સીધો ખાટલા પર કૂદકો માર્યો. રવિ અને રોહિત એને વળગી પડ્યા.