ખુશાલનો હાથ પકડીને થોડી ધીમી અને ઢીલી ચાલે, મીરાજ ઘરે આવી. પોતાના રૂમમાં જતી રહી. બારીનો કાચ ખોલ્યો. પોતાને પલંગ પર ગોઠવી. ચત્તિપાટ સુતા સુતા છતને જોવા લાગી. ઓશિકું ભીનું થવા લાગ્યું.
ખુશાલની મમ્મી કોફીનો મગ લઈને આવ્યા. “બધુ સારું થઈ જશે. આરામ કર.” કહીને જતાં હતાં ત્યાં બારીમાં બે ત્રણ ચકલીઓ આવીને ચીં ચીં કરવા લાગી. એમણે તિરસ્કારથી એ ચકલીઓને ઉડાડી દીધી. બારી બંધ કરી દીધી.
બે વર્ષની અંદર ત્રીજા એબોર્શનની પીડા ભોગવતી મીરાજને હવે ઉભા થઈને બારી ખોલવાની તાકાત ન હતી.
One thought on “ચકલી – દક્ષા દવે”
સરસ વાર્તા. ચકલીના રપકથી ઘણું ખરું કહ્યું.