અસ્થિકુંભ લઈ નિરવ ગંગાઘાટ પર ઊભો રહ્યો. એક મહારાજ અસ્થિવિસર્જનની વિધિ માટે પાસે આવ્યા. “મરનેવાલે સે સંબંધ? મરનેવાલે કા નામ? ગોત્ર? શહર?”
નિરવના મોઢે રેવતીનું નામ અને ગામ સાંભળતાં જ મહારાજના કાન ચમક્યા. નિરવમાં પોતાની જાતને શોધવા લાગ્યાં.
“આમ મને શું જુઓ છો?” નિરવના પ્રશ્નથી મહારાજની તંદ્રા તૂટી.
ગામની, રેવતીની અને ગંગામાં દરરોજ ડૂબકી લગાવે તો પણ ના ધોવાય એવા પાપની યાદથી મહરાજની આંખો સજળ બની.
“સુખી રહો.” નિરવની પીઠ પર હાથ પસવારતા મહારાજ ચાલતા થયા.
બરણી ફૂટી.
વર્ષોથી સાચવી રાખેલો,
બે બરણીનો સેટ
આજે તૂટ્યો.
એકલી રહેલી બરણી
પડી રહે છે,
માળિયાના એક ખૂણામાં.
નીંદણ – હીરલ વ્યાસ ‘વાસંતીફૂલ’ જીવીએ ચૂલો ઠાર્યો, પેટની ભૂખ તો ભાંગી. દરરોજ રાત્રે ઓરડામાં પ્રવેશતી ત્યારે એને જીવા સાથે જીવ મળ્યાનો […]
શિખા બાલ્ક્નીમાં રાખેલા આઠ-દસ કૂંડાને ગોટ મારવા બેઠી. નાની ખૂરપીથી કૂંડાની માટીને હળવેથી ઊંચી-નીચી કરી. માટી ઊંચી-નીચી કરતાં એને લાગ્યું કે એ […]
પ્રસ્તુત છે હીરલ વ્યાસ ‘વાસંતીફૂલ’ની માઇક્રોફિક્શન ‘સાબિતી’ નો રાજુ ઉત્સવની કલમે આસ્વાદ.
