બંગલે દીવાળીની સાફસૂફી કરતાં શેઠાણી પાસેથી મળેલાં જૂનાં તોરણથી જીવલીએ ઝૂંપડી શણગારી.
દિવાળીના દિવસે ગેરૂ લીપી ચીરોઠીથી લક્ષ્મીજીના પગલાં પાડ્યા. સાંજ પડે અંધારૂ ઉલેચવા નાનકડાં કોડિયામાં તેલ પૂરી દીવડો પ્રગટાવ્યો ને આંગણે દોરેલા લક્ષ્મીજીનાં પગલાને આસ્થાથી નીરખી રહી.
– મીનાક્ષી વખારિયા
2 thoughts on “આસ્થા (લઘુકથા) – મીનાક્ષી વખારિયા”
Thanks jigneshbhai
વાહ