રોટલો – સંજય ગુંદલાવકર
સાવ સહજ સુંવાળા હાથો વડે ભીખલાએ મને ભીંતે ચીતર્યો,”તેં આ શું દોર્યું?” મા મલકાઈ.
ભીખલો ખભા ઉલાળતા બોખલું હસ્યો,”મા..એ રોટલો છે. તું’ય અહીં આવ. ચલ આને ખાઈએ.”
“એ રોટલો નથી.” માની આંખો છલકાઈ,”કોઈ પૂછે તો કહેજે કે, મારો દોસ્તાર છે.”
“પણ, તું મારા દોસ્તારને ભૂંસી તો નહીં નાંખે ને?” ભીખલાએ કબૂલાત માંગી.
“ના… ના, નહીં ભૂંસું.”
પોતાની કાલી ઘેલી ભાષામાં પછી તો બધાય ટાબરિયાંથી એણે મારી ઓળખાણ કરાવી.
ગીધડાની ચીખો સંભળાવા લાગી છે. અઠવાડિયાથી ભીખલાએ, કે માએ કંઈ જ ખાધું નથી. ભીખલો મારી પાસેથી હટ્યો નથી. હું ભીખલાની આંખોમાં જીવી રહ્યો છું. મા મને જોઈ રહી છે.
