નવજીવન — હેતલ પરમાર
વર્ષોથી પથારીમાં બેશુધ્ધ પડેલી હું એટલે રોઝી.
મારી આંખો જુએ છે બધું, પણ…
દોરા, ધાગા, માનતા, દવા, દુઆ બધું જ કર્યું પણ હાલતમાં કોઈ સુધારો નહીં.
એ ગોઝારી ઘટના જ્યારે નજર સામે તરવરે ત્યારે મારી આંખોમાંથી અશ્રુધારા વહે પણ એને જોવાવાળુ..?
દસ વરસ પહેલા ચર્ચમાં જ અમે મળવાનું નક્કી કરેલું. હું અને હેઝલ બન્ને એકબીજાનાં હાથમાં હાથ પરોવી સુંદર ભવિષ્યનાં સપનામાં ખોવાયેલા હતાં, ત્યાં જ કોઈએ ખેંચીને અમને બધાને એક વહાણમાં ધકેલ્યા.
હેઝલના વાળ ખેંચી ઢોરમાર માર્યો અને મારા જેવી ઘણી છોકરીઓ સાથે….
કોણ હતાં, શું કામ આવું કરતાં હતાં?
કોઈને ખબર નથી. બસ એ ભયાનક લોકો અને એ ભયાનક જગ્યા ને આ બધાથી પણ ભયાનક હતી અમારી હયાતી.
મારી નજર સામે જ હેઝલને રહેંસી નાખ્યો અને હું?
ઘણાં દિવસોની શોધખોળ પછી હું મળી આ દશામાં.
આજે મારી આંખો સામે ફરી નવો ડોક્ટર અને નવી દવા.
ડોક્ટર સામે નજર પડતાં જ મારા બેશુધ્ધ શરીરમાં ઝણઝણાટી થઈ.