સાક્ષાત્કાર – મહાકાન્ત જોશી
સુંદર મુખાકૃતિ, અણિયાળું નાક, લિપસ્ટિક મઢ્યા હોઠ, લાંબી અને જોતાં પરાણેય પ્રેમ જગાડે એવી આંખોવાળી એ મારી નજીક આવીને ઉભી રહી. બસમાં ખાસ્સી ભીડ હતી. મેં મારી સીટમાં એને બેસાડી. નવલી નવોઢા આ બાળકી ક્યાંક જોયાનું યાદ આવ્યું.
મેં આંખો મીંચીને એ યાદને શોધવા માંડી. ત્યાં તો રત્નાભાઇની રમલીનો ચહેરો દેખાયો. હા, એવો જ નાક નકશો અને મોં પણ એના જેવું જ. અને એ રમલીને પણ આટલી ઉંમરે જ પરણાવેલી. પ…ણ..એની પહેલી જ સુવાવડમાં… શું આ પણ… મેં પરાણે આંખો ખોલી નાખી.