હેલ્પ – યામિની પટેલ
બચાવો.. બચાવો.. નાનકડા હાથ રોજની જેમ બારણું ઠોકી રહ્યા હતા. બારણું ખુલ્લું જ હતું. એણે ધીરેથી બારણું ખોલ્યું અને સૂરજના પ્રકાશથી એની આંખો અંજાઈ ગઈ. રાત્રે કદાચ… ના.. ના.. અંકલ આવશે. દારૂની વાસ.. આંખો ખેંચતી એ ટેરેસ પર આવી. બીજું એકમાત્ર બારણું બંધ હતું. એણે નીચે જોયું. રમકડા જેવી ગાડીઓ અને કીડી મંકોડા જેટલા માણસો. પાળી પર ચડી એણે હાથ જોડ્યા, “સુપરમેન હેલ્પ.”
એણે કુદકો માર્યો. એની બહાવરી આંખો સુપરમેનને શોધી રહી. ત્યાં તો એ અટકી. એણે ખુશ થઇ પાછળ ઉપર જોયું. સળિયામાં ભરાયેલું ફ્રોક ફસકાઈ રહ્યું હતું.
